Durumlar

İlk defa, İstanbul'da yaşayıp evi ve işi aynı yaka da olan insanlara imreniyorum .. Evimi seviyorum, yaşadığım semti, caddeyi çok seviyorum ama karayollarının bu yazı bize zehir eden köprü çalışması nedeniyle isyanlardayız, eve hiç bir şekilde makul bir saatte ulaşamıyoruz.

Asıl söylenmesi gereken kişi Mesut tabii ki zira ben işimden erken ayrılıp trafikten fazla etkilenmeden kaçabiliyorum fakat gerçekten bu tadilat mevzusu keyfimi kaçırdı.  Aslında, 1 Ağustos itibari ile sevdiğim işimden ayrılıyorum. Üç sene boyunca emek verdiğim, büyük ihtimalle bundan sonra da hep bir parçasından tutmaya, haber almaya devam edeceğim işim ve kendisi için çalışmaktan gurur duyduğum muhteşem patronum... Bir kaç ay dinlenmek ve odaklanmam gereken başka konulara rahat vakit ayırabilmem, kafamı boşaltmam için iş hayatıma bir süreliğine "dur" diyorum. Sürekli iş değiştirmeyi sevmem 19 yaşımdan bu yana süren iş hayatım boyunca bu ikinci işimdi. Güzeldi, bana manevi  çok şey kattı, başka bir dünya ve harika bir işveren olan patronumu tanıttı (ismini vermem doğru olmayabilir, "patron" demem yeterli:))

İçimde bir taraftan çalışmayacak olmamın verdiği bir boşluk var. Birkaç aylık bir süre olarak belirledim kendimce, yinede gözümde büyümüyor değil.

*

*

*

Kafam dolu, karışık olmasını istediğim şeyler var olduramıyorum, elimden gelen bir yere kadar yaratıcının gücü, desteği lazım. Zaten bu yazdan da hiç bir şey anlamadım, eş durumundan tatil tatlı bir hayal gibiydi neyse ki bayram tatili ile birleştirilecek bir kaç gün ile bir şeyler ayarlandı, artık bir engel çıkmazsa diyelim...

Ev odaklı geçecek günler için ev dekorasyon dergileri stokluyorum, bol bol görsel ile fikir edinmeye çalışıyorum.